4

                                                                  Nadia
Od kilku dni znów wszystko toczy się jak w bajce, ale ja jakoś nie mogę się przemóc żeby zadzwonić do Elizy, wydaje mi się że od razu wyczuje że coś się stało, że coś jest nie tak.Wolę milczeć , mimo tego że tak bardzo mi jej brakuje.Ignoruję jej wiadomości , nawet nie odpisując.Ciągle nie mam pojęcia co jej powiedzieć, chyba po prostu wstydzę się tego, że to ona miała rację , a ja posądzałam ją o zazdrość.
Siedzę na skoczni wpatrując się w pusty zeskok, gdy Stephan siada przy mnie i obdarza mnie swoim uśmiechem.
-Dawno Cię tutaj nie było-rzuca , a ja wybucham śmiechem.
-Jestem tutaj codziennie, po prostu lubię być tutaj sama i staram się przychodzić gdy nikogo nie ma.
-No jak możesz?A ja ciągle  Cię tutaj szukam-udaje oburzonego, ale widzę jak śmieją mu się oczy.
-Przepraszam że Cię zawiodłam-uśmiecham się, ale już po chwili uśmiech znika mi z twarzy gdy widzę jak mój sąsiad wpatruje się w nas z boku, podnoszę się szybko i zakładam słuchawki-muszę lecieć.
-Już?-w jego głosie słyszę rozczarowanie.
-Twój kolega na Ciebie czeka-wskazuję tylko głową w kierunku bruneta.
-Richard-macha na niego Stephan i zwraca się do mnie-pewno się już poznaliście, w końcu mieszkacie koło siebie.
-Niestety -prycham tylko i znikam im szybko z oczu.Gdy podchodzę pod dom ze zdziwieniem stwierdzam że samochód Matthiasa stoi na podjeździe, nie przypominam sobie kiedy ostatnio był tak wcześnie w domu.
-Gdzie byłaś?-spogląda na mnie mrużąc oczy.
-Pobiegać-nie mam pojęcia dlaczego nigdy mu nie powiedziałam o moich wyprawach na skocznie,chyba po prostu chciałam żeby to miejsce było tylko moje.Nie chciałam dzielić się nim z nikim, nawet z nim.
-Jedziemy na zakupy, chodź-ciągnie mnie za rękę w stronę samochodu.
-Na zakupy, teraz?
-Mam dla Ciebie pracę, musisz zacząć się inaczej ubierać.A nie ciągle trampki i spodenki, wyglądasz jak dzieciak.
-Nigdy Ci to nie przeszkadzało-patrzę na niego smutno.
-No i nie przeszkadza-przyciąga mnie do siebie, składając na moich ustach pocałunek-ale do nowej pracy potrzebujesz czegoś innego.

Nie podobają mi się te zakupy,nie podobają mi się ciuchy które tak naprawdę Matthias mi wybiera,kilka sukienek ledwo zakrywających mój tyłek, spódniczki o takiej samej długości,bluzki ledwo zakrywające mi piersi i do tego te buty.Nigdy nie miałam na nogach nic wyższego niż trampki,a te kilka butów które ładujemy do bagażnika samochodu przeraża mnie.Nie mam pojęcia jak włożę je na nogi , nie łamiąc się.
-Ubierz się i pomaluj-Matthias zwraca się do mnie tonem nie znoszącym sprzeciwu, a ja patrzę na niego w szoku.
-Teraz?
-Zaczynasz dzisiaj, mała-przyciąga mnie do siebie  ,a mnie nie podoba się jego ton.
Zamykam  się w pokoju , wciągając na siebie coś co rzekomo ma być sukienką, spoglądam na całą półkę nowych kosmetyków i delikatnie się maluję.Zejście po schodach w nowych butach sprawia mi najwięcej problemu,Matthias spogląda na mnie jak na lalkę z wystawy mierząc mnie od stóp do głowy.
-Wyglądasz cudownie-składa na moich ustach pocałunek nie spuszczając ze mnie wzroku.
-Szkoda że tak się nie czuję.Matthias co ja mam w ogóle robić?Wyglądam jak dziwka.
-I tak masz wyglądać-rzuca śmiejąc się.
-Słucham?-podnoszę głos spoglądając na niego z przerażeniem.
-Myślisz że dlaczego Cię tu zabrałem?Uwierzyłaś w wielką miłość?Jesteś niezła to fakt, ale dzięki Twojej niewinnej buzi zarobię na Tobie jeszcze więcej.
-O czym Ty mówisz?-mam wrażenie że cały świat wali mi się na głowę.
-Oj mała , czas zacząć pracować na siebie.Dopóki będziesz grzeczna nie musisz z nimi sypiać,wystarczy że opróżnisz ich portfele.Z Twoją twarzą aniołka , to chyba nie powinno być zbyt trudne.
-Ty żartujesz?Powiedz że to jakiś głupi niesmaczny żart Matthias-krzyczę przełykając łzy.
-Tylko nie wyj mała.Zaraz cała się rozmażesz -przyciąga mnie do siebie , wsuwając mi rękę po sukienkę-uśmiechaj się słodko, bo  obok znów całe towarzystwo siedzi w ogrodzie.Nie chcesz chyba żeby ktoś pomyślał że dzieje Ci się coś złego?
-Matthias, proszę -próbuję jeszcze coś powiedzieć,ale nie daje mi dojść do słowa.Obejmuje mnie mocno w pasie i wychodzimy,podnoszę wzrok spoglądając na dom obok , mam wrażenie że całe towarzystwo ucichło wpatrując się we mnie.Spuszczam szybko głowę i posłusznie idę za Matthiasem do samochodu, modląc się w duchu żeby się obudzić z tego koszmarnego snu.