29

                                                              Richard

Wybiegła z kuchni, nie zwracając w ogóle na nas uwagi, moja ukochana siostrzyczka zamiast się ze mną przywitać , wyszła zaraz za nią nazywając mnie idiotą.Kompletnie nie mam pojęcia o co jej chodzi, ale nie zamierzam się nad tym w ogóle zastanawiać. Ma dokładnie taki sam charakter jak Nadia i nie dziwię się że już po tak krótkim czasie dogadają się ze sobą bez słów.
Po kilku minutach słyszę ich śmiech w korytarzu i pojawiają się w drzwiach z uśmiecham na ustach  , a ja w jednej krótkiej chwili zaczynam żałować że zabrałem chłopaków że sobą. Jeden jej uśmiech, jedno spojrzenie jej niebieskich oczu i wszystkie chwilę z nią spędzone wracają do mnie z  powrotem ze zdwojoną siłą. W jednym momencie już wiem dlaczego Selina  nazwała mnie idiotą.
- Przepraszam że tak wybiegłam ,ale oblałam się kawą  i musiałam się przebrać-wybucha śmiechem podchodząc do nas, każdego całuje delikatnie w policzek, nie wyróżniając nikogo.
Z jednej strony cieszy mnie to że ze Stephanem wita się tak jak z każdym z nas, ale ogarnia mnie złość że po tym co nas łączyło, traktuje mnie jak kumpla.Mam ochotę przyciągnąć ją do siebie tu i teraz nie zważając na nikogo, nie interesuje mnie co oni sobie pomyślą, nie robię jednak tego , bojąc się tego jak ona zareaguje - nie spodziewałam się że jeszcze Was zobaczę, kolejny raz powinnam Ci podziękować Richard, cieszę się że ich tu przywiozłeś.

-Nawet nie wiesz jak my się cieszymy-śmieje się Markus, a Stephan wpatruje się w nią zakochanym wzrokiem.

-To jak kawa?-uśmiecha się tylko- Selina pomożesz mi , bo znowu coś narobię.

Moja kochana siostra podchodzi do niej i obie szepcząc i śmiejąc się między sobą włączają ekspres i szykują kubki.Po chwili podają nam kawę , siadają koło siebie po drugiej stronie stołu i widzę że wszystkich oprócz mnie nie opuszcza dobry humor.

-A Ty coś taki bez humoru braciszku?Boisz się jak wytrzymasz bez tych wszystkich panienek tyle czasu?-rzuca w moją stronę ,a ja mam ochotę ją udusić.

-Selina-nasza mama próbuje ją przywołać do porządku , ale gdy widzi że razem z Nadią ledwo powstrzymują śmiech, odpuszcza i chichocze z nimi jak jakaś nastolatka.

-No widzę że z takimi pod jednym dachem zapewne długo nie wytrzymasz-szturcha mnie w bok Andreas śmiejąc się .
-Cholernie zabawne, do jednej wariatki dołączyła druga, od samego początku powinien był wiedzieć że tak się to skończy.
-Wiele rzeczy powinieneś wiedzieć od początku braciszku-rzuca Selina-a wszystko byłoby o wiele prostsze.
-My chyba już musimy zabrać się do pracy-podnosi się Nadia ciągnąc za sobą Elizę-przygotujemy Wam zaraz jakieś pokoje, bo pewno jesteście zmęczeni po podróży.
-Zostaw Nadia, ja z mamą się tym zajmę-Selina chwyta ją za rękę, ale ona kręci głową.
-Wiesz że lubię pracować, to pomaga-uśmiech na chwilę schodzi z jej twarzy gdy znika za drzwiami.

                                                                         Nadia

Gdy tylko wchodzimy z Elizą do pierwszego pokoju, przestaję udawać i łzy zaczynają płynąć po mojej twarzy.Nie mam pojęcia jak przez ten  czas dałam radę się powstrzymać i nie wybuchnęłam płaczem przy nich wszystkich.
-Uspokój się, wszystko się ułoży zobaczysz- Eliza przyciąga mnie do siebie, a moje łzy płyną jeszcze większymi strumieniami.
-Wiesz ile razy już to słyszałam?
-Wiem  zdaję sobie z tego sprawę, ale kiedyś to musi nastąpić.
-Tylko ja muszę wytrzymać do tego kiedyś Elizka.
Chyba nie wie co na to odpowiedzieć i w ciszy przygotowujemy kolejne pokoje, gdy przechodzimy do ostatniego, zauważam że mamy jeden komplet pościeli za mało.
-Zostań ja pójdę-uśmiecha się do mnie i znika za drzwiami , gdy po chwili słyszę trzask zamykanych drzwi rzucam przez ramię.
-Szybka jesteś.
-Ty jeszcze szybsza, już o mnie zapomniałaś- głos Richarda rozlega się przy moim uchu , a jego ręce łapią mnie w pasie.
-Słucham?Ja zapomniałam?To ja sypiam z innymi co weekend?- wybucham odskakując od niego.
-No chyba nie jesteś zazdrosna.Przecież niczego sobie nie obiecywaliśmy Nadia.
-No więc w czym problem?Po co tu przyłazisz i przeszkadzasz mi w pracy?
-Myślałem że może masz ochotę na powtórkę-robi krok w moją stronę , jego usta są dosłownie kilka centymetrów od moich , wydaje mi się że jak przesunie się jeszcze kawałek nie będę miała siły mu się przeciwstawić.
-Źle  myślałeś, nie mam najmniejszej ochoty tego powtarzać- rzucam próbując się odsunąć.

-Jestem -wesoły głos Elizy sprawia że Richard sam ode mnie odskakuje a ja oddycham z ulgą. 

-Skończysz tutaj ? Ja pójdę się ubrać i skoczę po zakupy.

Wybiegam z pokoju nie czekając nawet na jej odpowiedź, co on sobie w ogóle wyobraża że znalazł sobie panienkę do seksu jak w pobliżu nie ma żadnych chętnych.

                                                                Stephan

Nie do końca byłem przekonany czy odwiedziny u rodziców Richarda to dobry pomysł, z jednej strony chciałem ją zobaczyć z drugiej obawiałem się jak zareaguje na mój widok.Nie do końca ciągle wiedziałem też co łączyło ją z Richiem, choć po tym jak zachowywał się przez ostatnie tygodnie mogłem być raczej pewny że do niczego między nimi nie doszło.
Na początku wybiegła z kuchni nie zwracając na nas szczególnej uwagi, myślałem że wściekła się na nasz widok, ale po chwili zeszła ze śmiechem tłumacząc się rozlaną kawą.Wita się z każdym z nas praktycznie tak samo, całuje każdego w policzek i nikomu nie poświęca więcej uwagi.
Co chwilę wybucha śmiechem szepcząc z Seliną i nie wiem czy tylko mnie się wydaje że udaje, że ciągle widzę smutek w jej oczach , a wszystko inne jest tylko na pokaz.
Mam wrażenie że zmieniła się przez ostatnie tygodnie, jest całkiem inna, mniej bezpośrednia jakby uważała na to co mówi i jak się zachowuje.Jakby bała się że zrobi coś głupiego i odsłoni swoje prawdziwe uczucia.

Wychodzi po krótkiej chwili tłumacząc się pracą,mimo że Selina chce się tym zająć. 

Po jakimś czasie gdy zbieramy się już do swoich pokoi mijam ją ubraną i gotową do wyjścia.Spogląda tylko w moja stronę i w jednej sekundzie decyduję się iść z nią.Patrzy na mnie zaskoczona ,ale uśmiecha się delikatnie i nie protestuje. 

-Zaskoczyliście mnie , nie spodziewałam się zobaczyć Was tutaj -odzywa się pierwsza przerywając ciszę. 

-Zdecydowaliśmy się w ostatniej chwili.

-Jak zawody ?W tym sezonie nieźle Wam idzie- zmienia szybko temat i całą drogę do sklepu pyta o wyniki i konkursy. 

 W ciszy ładuje zakupy do wózka, spoglądając co chwilę na kartkę czy na pewno niczego nie zapomniała.
-Gdybym wiedział że tego tyle zabrałbym samochód-uśmiecham się do niej gdy pakuje wszystko do toreb.
-Wystarczy że pomożesz mi je nieść -wybucha śmiechem, wkładając mi reklamówki do rąk.
-Selina mówiła że nie chcesz wolnego i nawet siłą nie idzie Cię do tego zmusić.
-Selina czasami za dużo gada-śmieje się cicho.
-Czasem musisz odpocząć.
-Ta praca naprawdę nie jest tak ciężka żebym potrzebowała odpoczynku, lubię czuć się potrzebna i mam wtedy mniej  czasu na głupoty-kolejny raz wybucha śmiechem -długo zostaniecie?
-Dwa, trzy dni święta każdy z nas chce spędzić w domu.A Wy z Elizą święta pewno spędzicie tutaj?
-Wiesz że w ogóle o tym nie myślałyśmy-spogląda na mnie zaskoczona, otwierając drzwi domu-połóż to tutaj , poradzę sobie z resztą. I idź w końcu odpocząć.
-Wytrzymałem tyle to dam radę jeszcze pomóc Ci to rozpakować-wchodzimy do kuchni gdzie Selina kłóci się o coś cicho z Richardem, milkną gdy tylko nas zauważają, a Nadia kolejny raz w jego towarzystwie cała się spina.